deur Andries Bezuidenhout, ter nagedagtenis, 27 Maart 1985

Stillewe

Sluk elke buurt só swaar aan roem

wat wrang verteer wanneer fotograwe

hul lense elders wend,

wanneer joernaliste vingers lek

om notaboeke om te blaai,

as naasbestaandes rame oopmaak

vir plek om nuwe gesigte te hang?

Vanoggend se spitsverkeer suig weg

soos blare in ? stormwaterdrein.

Son sproei halfhartig deur bevlekte vensters.

Ruit op die deken dryf stadig hoek toe.

Op die plankvloer antwoord stof die lig

met ? silweragtige gemurmel.

Aan die staalplafon damp roes deur dekades

se lae en lae verf.

Laaikas dobber rug teen die muur.

Pootjiesbad skilfer bedompig af.

Kombuiskas protesteer onwelriekend

teen jare en jare se muwwe borde.

Wekker drup gedwee aan sekondes.

Waaier trap water tot volgende seisoen.

Verwarmervinne roei hittegolwe aan.

Koperdrade wurm onder die grond,

mond uit in lyne wat die Hoëveld oorspan

om yskaste en stowe met Witbank te verbind.

Mei se koue bekruip die buurt –

kil hierdie jaar reeds in April,

die dam se water ysig stil.

Motorwrakke, huise bak bleek in die oggend

sonder die klank van skoolkinders of honde.

Net soms nog dra name ? eggo

wat jy selde van naby kan hoor:

Westdene dam, Westdene bus.

Westdene bus, Westdene dam.

Bron: Versindaba, n Kollektiewe weblog vir die Afrikaanse digkuns